diumenge, 31 de maig del 2009

diumenge, 31 de maig del 2009

Poesia escrita per una persona que pateix trastorn bipolar
oda al haloperidol
Aplastado,anonadado,
torpe,mineralizado
compungido,sometido
cada vez mas deprimido,
lento como un caracol,
tomando haloperidol.
Dicen que soy bipolar
y que lo tengo que tomar
para bajar esa euforia
que me lleva hasta la gloria.
Sin embargo, me fastidia
que me venga la desisdia
cuando cede la manía
y regreso al día a día.
Por eso me cuesta tanto
tomarlo como adelanto
aunque me diga el doctor
que,si no será peor.
Pero hay que reconocer
que,aunque no lo puedo ver,
me ha salvado de ingresar
otra vez en el pinar.
Me cae mejor el litio,
que me coloca en mi sitio,
pero a veces no me basta
y me pongo a gastar pasta,
y a pensar que soy genial,
con lo cual tengo al final
que tomarme,al alimón,
eso con akineton.
Gracias a las treintas gotas
que te dan cuando te alborotas,
te evitas muchos problemas,
ni deliras, ni blasfemas,
ni alucinas cosas raras,
ni te compras cosas caras,
ni acabas siendo ingresado por estar tan exaltado.
Esta sustancia infamante,
indestructible,indignante
me deja como un pollito
con cara de huevo frito,
el cerebro congelado
y el corazón apagado
pero al final,es verdad
que me da la libertad
En fin haloperidol,
te odio(però t'estimo molt).amb molt d'afecte a l'autor de l'obra.

De vegades no sabem que és millor si el remei o la malaltia. No ens hem d'oblidar que sempre que tractem amb persones que pateixen alguna malaltia mental i prenen medicacció, l'administració d'aquesta els hi pot comportar molt efectes secundaris, com s'ha mostrat en la poesia

0 comentaris:

Publica un comentari a l'entrada